بسم الله الرحمن الرحیم
سال گذشته ، در یکی از برنامه های مربوط به دوران دفاع مقدس سخنرانی داشتم.
بعد از سخنرانی، خبرنگار جوانی جلو آمد برای مصاحبه.
با شور و هیجان پرسید: آقای دکتر! شما در زمان جنگ، موقع ماه رمضان، چطور روزه میگرفتید؟ با اون همه فشار توپ و گلوله... با اون همه فعالیت و بی خوابی... چطور تحمل میکردید..؟!
گفتم: بسم الله الرحمن الرحیم. برامون فرقی نمیکرد! مثل بقیه ی روزها و ماه ها بود. در طول روز هم، غذا میخوردیم و همه چی روال عادی داشت!
خبرنگار جا خورده بود. فیلمبرداری رو قطع کرد و به من گفت: آقای دکتر! این چه جوابیه؟! درباره ی روزه گرفتن اونجا بگید.. درباره ی سختی های رزمندگان روزه دار...
گفتم: آخه پسر خوب! برای چی دروغ بگم؟! ما، زمان جنگ، مدام در حال سفر بودیم! عملیاتهای مختلف، پادگانهای مختلف... آدم مسافر هم که نباید روزه بگیرد!
آشپزخونه لشگر هم به راه بود و مثل همیشه نهار و شام میخوردیم!
شما انتظار داری من پشت دوربین خلاف واقع بگم که: بله... روزه گرفتن بسیار سخت بود و ما با زبون روزه می جنگیدیم٬ سحری و افطارمون هم یکی بود!
شما این رو میخوای؟!
بی صداقتی، آفتی است که روز به روز در بستر یک جامعه ریشه میدواند و آن جامعه را رو به تباهی میکشاند.
... و صداقت، گوهری است که امروز بیشتر از هر زمانی به آن احتیاج داریم. گوهری که در آن، رستگاری و نجات است.
یکی از مهمترین وظایف مسؤلان نظام، صداقت در گفتارشان است. و زمانی درخت صداقت بار ور میشود که در عمل هم آن را نشان دهیم.